ศึกษาเกี่ยวกับไดโนเสาร์

ในเอกสารฉบับใหม่ที่ตีพิมพ์ในวารสารScience "กลยุทธ์การพัฒนาภายใต้ความใหญ่โตและการย่อส่วนในไดโนเสาร์เทโรพอดที่ไม่ใช่นกในอากาศ" นักวิจัยรวมถึงศาสตราจารย์แพทริค โอคอนเนอร์ มหาวิทยาลัยโอไฮโอ และปริญญาเอก Riley Sombathy นักเรียนค้นพบจากการตรวจสอบกระดูกของไดโนเสาร์ว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอัตราการเติบโตกับขนาดของร่างกาย Michael D. D' กล่าวว่า "สัตว์ส่วนใหญ่มีวิวัฒนาการให้มีขนาดใหญ่ขึ้นโดยเติบโตเร็วกว่าบรรพบุรุษของพวกมัน แต่การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นไปได้ที่สัตว์ที่ใหญ่กว่าและเล็กจะเติบโตเป็นระยะเวลานานหรือสั้นกว่าในช่วงที่การเจริญเติบโตพุ่ง" Michael D. D' กล่าว Emic นักบรรพชีวินวิทยาแห่ง Adelphi University และผู้เขียนนำของการศึกษา กระดูกของสัตว์หลายชนิด รวมทั้งไดโนเสาร์ เติบโตช้าลงหรือหยุดชั่วคราวทุกปี ทิ้งร่องรอยไว้เหมือนวงต้นไม้ที่บ่งบอกถึงอายุของสัตว์และสามารถใช้ประเมินอัตราการเติบโตได้ D'Emic กล่าวว่า "วงแหวนเช่นนี้เรียกว่าเครื่องหมายการเจริญเติบโตของเยื่อหุ้มสมอง "วงแหวนที่มีระยะห่างกว้างบ่งบอกถึงการเจริญเติบโตที่เร็วขึ้น และวงแหวนที่มีระยะห่างแคบๆ บอกเราว่าสัตว์มีการเจริญเติบโตช้ากว่า" D'Emic, O'Connor, Sombathy และทีมนักวิจัยนานาชาติวัดวงแหวนการเจริญเติบโตดังกล่าวได้ประมาณ 500 วงในกระดูกเทโรพอดประมาณ 80 ชิ้น ซึ่งเป็น ไดโนเสาร์ สองขาที่ส่วนใหญ่กินเนื้อซึ่งมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับนก "เราพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอัตราการเติบโตและขนาด" D'Emic กล่าว "ไดโนเสาร์ขนาดมหึมาบางตัวเติบโตช้ามาก ช้ากว่าจระเข้ในปัจจุบัน และไดโนเสาร์ขนาดเล็กบางตัวก็โตเร็วมาก เร็วเท่ากับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน" สิ่งนี้สมเหตุสมผลที่จะเป็นผู้เขียนร่วม Thomas Pascucci ผู้ซึ่งวิทยานิพนธ์ระดับบัณฑิตศึกษาของเขามีส่วนร่วมในโครงการ: "สัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว เช่น ไดโนเสาร์ สร้างความตื่นตะลึงเพราะพวกมันดูเหมือนแตกต่างจากโลกสมัยใหม่ของเราอย่างไร แต่พวกมันเป็นสัตว์ที่เติบโตภายใต้ข้อจำกัดและปัจจัยแวดล้อมที่คล้ายคลึงกันเช่นเดียวกับสัตว์เหล่านั้น ที่มีอยู่ในทุกวันนี้" จากข้อมูลของ O'Connor การศึกษานี้เปิดประตูสู่การสืบสวนในอนาคตว่าสัตว์ควบคุมการเจริญเติบโตของพวกมันอย่างไร "การเปลี่ยนแปลงของกลไกควบคุมการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันในระดับโมเลกุลหรือพันธุกรรม น่าจะเป็นสาเหตุของช่วงของกลยุทธ์การพัฒนาที่ทีมของเราสังเกตเห็นในไดโนเสาร์เทโรพอด การศึกษาสิ่งมีชีวิตในอนาคตเป็นโอกาสในการอธิบายกลไกที่เกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของขนาดร่างกายในสัตว์มีกระดูกสันหลังมากขึ้น โดยทั่วไป." สมบาธีหวังว่าจะทำการตรวจสอบบางส่วน โดยเสริมว่า "สิ่งหนึ่งที่ฉันสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับผลลัพธ์คือการแยกส่วนที่ชัดเจนระหว่างอัตราการเติบโตและขนาดของร่างกาย วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของฉันจะตรวจสอบผลกระทบของอัตราการเจริญเติบโตและขนาดของร่างกาย ต่อรูปร่างและการทำงานของกระดูก” “สิ่งนี้มีความหมายโดยนัยที่สำคัญมาก เพราะการเปลี่ยนแปลงของอัตรากับเวลาสามารถสัมพันธ์กับสิ่งอื่นๆ มากมาย เช่น จำนวนลูกหรือจำนวนลูกของคุณ ระยะเวลาที่คุณอยู่ "หวังว่างานวิจัยนี้จะกระตุ้นการสืบสวนในกลุ่มอื่นๆ ทั้งที่มีชีวิตและสูญพันธุ์ไปแล้ว เพื่อดูว่ากลไกการพัฒนาใดที่สำคัญที่สุดในสัตว์ประเภทอื่นๆ"