หลักฐานที่แสดงว่าดวงจันทร์ Mimas ของดาวเสาร์เป็นโลกมหาสมุทรที่ล่องหน

ดร. Alyssa Rhoden จาก SwRI กล่าวว่า "ในช่วงข้างแรมของภารกิจยานแคสสินีไปยังดาวเสาร์ของ NASA ยานอวกาศระบุการสั่นหรือการแกว่งที่แปลกประหลาดในการหมุนของมิมาส ซึ่งมักชี้ให้เห็นถึงวัตถุที่มีการเคลื่อนไหวทางธรณีวิทยาซึ่งสามารถรองรับมหาสมุทรภายในได้" ดร.อลิสซา โรเดน จาก SwRI กล่าว ผู้เชี่ยวชาญด้านธรณีฟิสิกส์ของดาวเทียมน้ำแข็ง โดยเฉพาะที่มีมหาสมุทร และวิวัฒนาการของระบบดาวเทียมดาวเคราะห์ยักษ์ เธอเป็นผู้เขียนคนที่สองของ บทความ Geophysical Research Lettersในหัวข้อนี้ "Mimas ดูเหมือนเป็นตัวเลือกที่ไม่น่าเป็นไปได้ ด้วยพื้นผิวที่เป็นน้ำแข็งและมีหลุมอุกกาบาตอย่างหนัก โดยมีหลุมอุกกาบาตขนาดยักษ์เพียงลูกเดียวที่ทำให้ดวงจันทร์ดวงเล็กๆ ดูคล้ายกับ Death Star จากStar Wars. ถ้ามิมาสมีมหาสมุทร มันก็แสดงถึงโลกมหาสมุทรขนาดเล็กที่ 'ซ่อนเร้น' ระดับใหม่ที่มีพื้นผิวที่ไม่ทรยศต่อการดำรงอยู่ของมหาสมุทร" Rhoden ทำงานร่วมกับ Adeene Denton นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของ Purdue เพื่อทำความเข้าใจให้ดียิ่งขึ้นว่าดวงจันทร์ที่มีหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่อย่าง Mimas สามารถครอบครองมหาสมุทรภายในได้อย่างไร Denton สร้างแบบจำลองการก่อตัวของอ่างกระแทก Hershel โดยใช้ซอฟต์แวร์จำลอง iSALE-2D แบบจำลองแสดงให้เห็นว่าเปลือกน้ำแข็งของมิมาสต้องมีความหนาอย่างน้อย 34 ไมล์ (55 กม.) ในเวลาที่เฮอร์เชลก่อตัวชน ในทางตรงกันข้าม การสังเกตของมิมาสและแบบจำลองความร้อนภายในจำกัดความหนาของเปลือกน้ำแข็งในปัจจุบันให้หนาน้อยกว่า 19 ไมล์ (30 กม.) หากเกาะอยู่ใน มหาสมุทร ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งบอกเป็นนัยว่ามหาสมุทรในปัจจุบันภายในมิมาสต้องร้อนขึ้นและขยายตัวตั้งแต่แอ่งน้ำก่อตัวขึ้น อาจเป็นไปได้ว่ามิมาสถูกแช่แข็งทั้งหมดทั้งในช่วงเวลาที่เกิดผลกระทบของเฮอร์เชลและในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม, “เราพบว่าเฮอร์เชลไม่สามารถก่อตัวขึ้นในเปลือกน้ำแข็งที่ความหนาในปัจจุบันได้ โดยไม่ทำลายเปลือกน้ำแข็งที่บริเวณจุดปะทะ” เดนตัน ซึ่งปัจจุบันเป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยแอริโซนากล่าว "หากมิมาสมีมหาสมุทรในปัจจุบัน เปลือกน้ำแข็งก็บางลงตั้งแต่การก่อตัวของเฮอร์เชล ซึ่งอาจอธิบายถึงการขาดการแตกหักของมิมาส หากมิมาสเป็นโลกมหาสมุทรที่เกิดขึ้นใหม่ นั่นจะทำให้เกิดข้อจำกัดที่สำคัญต่อการก่อตัว วิวัฒนาการ และความสามารถในการอยู่อาศัย ของดวงจันทร์ขนาดกลางทั้งหมดของดาวเสาร์” "แม้ว่าผลลัพธ์ของเราจะสนับสนุนมหาสมุทรในปัจจุบันภายใน Mimas แต่ก็ยากที่จะปรับลักษณะการโคจรของดวงจันทร์และลักษณะทางธรณีวิทยาให้เข้ากับความเข้าใจในปัจจุบันของเราเกี่ยวกับวิวัฒนาการของวงโคจรทางความร้อน" Rhoden กล่าว "การประเมินสถานะของ Mimas ในฐานะดวงจันทร์ในมหาสมุทรจะเป็นเกณฑ์มาตรฐานของแบบจำลองการก่อตัวและวิวัฒนาการ ซึ่งจะช่วยให้เราเข้าใจวงแหวนของดาวเสาร์และดวงจันทร์ขนาดกลางได้ดียิ่งขึ้น ตลอดจนความชุกของดวงจันทร์ในมหาสมุทรที่อาจอยู่อาศัยได้ โดยเฉพาะที่ดาวยูเรนัส Mimas เป็นสิ่งที่น่าสนใจ เป้าหมายเพื่อทำการสอบสวนต่อไป”