นักวิจัยพบว่าผู้ที่มีมะเร็งผิวหนังบริเวณหนังศีรษะหรือคอเสียชีวิตในอัตราเกือบสองเท่าของผู้ที่มีมะเร็งผิวหนังบริเวณอื่นของร่างกาย รวมทั้งใบหน้าหรือหู

การศึกษานี้ช่วยไขข้อถกเถียงในหมู่นักวิจัยโรคมะเร็งว่า มะเร็งผิวหนังบริเวณหนังศีรษะและลำคอเป็นอันตรายถึงชีวิตมากกว่าหรือไม่ เนื่องจากได้รับการวินิจฉัยช้ากว่ามะเร็งผิวหนังชนิดอื่น “นั่นเป็นความคิดของคนจำนวนมากในสนาม” โธมัสกล่าว แต่จากการวิเคราะห์ระบุว่าการมีเนื้องอกที่ หนังศีรษะ หรือคอในตัวมันเองเป็นตัวบ่งชี้ถึงการพยากรณ์โรคที่แย่ลง "เราคิดว่ามีบางอย่างที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเมลาโนมาของหนังศีรษะและคอ" โทมัสกล่าว "สิ่งนี้ให้แนวทางแก่เราในการวิจัยเพื่อดูประเภทเซลล์เนื้องอกในพื้นที่เหล่านั้นในระดับโมเลกุลและเพื่อดูว่ามีความแตกต่างหรือไม่ ฉันสนใจที่จะระบุการกลายพันธุ์ที่ทำให้เกิดมะเร็ง" Thomas, Lachiewicz และเพื่อนร่วมงานวิเคราะห์ข้อมูลจากทะเบียนโปรแกรมระบาดวิทยาเฝ้าระวังและผลลัพธ์สุดท้าย (SEER) ของสถาบันมะเร็งแห่งชาติ 13 แห่งในเก้ารัฐ แต่ละกรณีแสดงถึงมะเร็งผิวหนังชนิดแพร่กระจายครั้งแรกที่ได้รับการวินิจฉัยในผู้ใหญ่ผิวขาวที่ไม่ใช่ชาวสเปนระหว่างปี พ.ศ. 2535 ถึง พ.ศ. 2546 ผู้ป่วยที่มีเนื้องอกที่หนังศีรษะหรือคอมีอายุมากกว่า (59 ปี) มากกว่าผู้ป่วยที่มีเนื้องอกชนิดอื่น (55 ปี) และมีแนวโน้มที่จะเป็นเพศชาย (ร้อยละ 74 เทียบกับร้อยละ 54 ตามลำดับ) นอกจากนี้ เมลาโนมาของหนังศีรษะและคอยังหนากว่า (0.8 มิลลิเมตร) มากกว่าเมลาโนมาที่บริเวณอื่น (0.6 มิลลิเมตร) และมีแนวโน้มที่จะเป็นแผลมากกว่า การมีส่วนร่วมของต่อมน้ำเหลืองยังพบได้บ่อยในผู้ป่วยมะเร็งผิวหนังบริเวณคอหนังศีรษะ